Groeipijn

Kut, het is weer zover. Piepen, kraken, steken.

Een paar jaar geleden zei ik vaarwel tegen tekstschrijven voor iedereen. En ging ik me verdiepen in content als breder vakgebied. Met aandacht voor structuur, processen, digitale toegankelijkheid, strategie, user experience en dat soort dingen.

Ik volgde een workshop over contentdesign, sprak veel vakidioten, las een hoop en bezocht events. Als vanzelf positioneerde ik me als een best-wel-allround contentspecialist. Met een heel user-centered en maatschappelijk verantwoorde manier van denken.

Dat voelde wel lekker eigenlijk. Nuttig en nobel. En het is ook nog eens iets wat veel organisaties aanspreekt. Een soort manusje van alles die zijn tanden zet in de hele context van content.

Die context in een notendop:

• gebruikers (mens, klant, relatie, doelgroep of geef het een naampje)
• organisatiedoelen (wat content moet opleveren en wat/hoe je resultaten meet)
• strategie (voor de langere termijn bepalen wat je wel en niet gaat doen)
• consistentie (zelfde soort taal, toon en woordkeuze in de hele organisatie)
• beheer (want al die content moet natuurlijk actueel en relevant blijven)
• samenwerken (tussen contentmakers, inhoudsdeskundigen en de beslissers)
• digitale toegankelijkheid en inclusie (thema’s die steeds belangrijker worden)
• etc. etc. etc.

Piepen en kraken

Maar met mijn manusje-van-alles-aanbod, smeer ik mezelf veel te dun uit. Dweep ik met hogere waarden die botsen met persoonlijke. En leg ik de lat zo hoog, dat ik niet anders kan dan beschaamd eronderdoor kruipen. Er is gewoon te veel om te willen kunnen; te veel wat ik meen te moeten.

Ik bedoel: ik weet dat het goed is om content veel en vroeg te testen. Zodat je kunt valideren en bijsturen. Maar ik beleef gewoon veel meer plezier in het bedenken van iets en hier helemaal in opgaan. Gewoon van a tot z maken en dan maar zien wat het doet.

Ik weet ook dat methodisch doelgroeponderzoek helpt om content te maken en verbeteren. Maar voor mezelf hoeft het gewoon niet. Ik kijk en vraag online wat rond voor inspiratie. Boerenverstand, ervaring en gut feeling zijn voor mij altijd betrouwbare handvatten geweest. 

En zo weet ik nog wel meer.

SEO

Zoekwoordenonderzoek, het principe van E-A-T en de wereld van analytics. Ik snap het belang ervan, en hoe factoren en metrics met elkaar samenhangen. En als je het goed doet, kun je er een hoop vruchten van plukken. Maar eerlijk? Het boeit me gewoon te weinig. (En de cijfertjes laat ik graag aan anderen over.)

Contentstrategie

Uitvoering kan niet zonder strategie. Rationeel weet ik dit, maar mijn eigen contentstrategie is belachelijk simpel: wachten op ingevingen. Daar een tekst, blog of iets anders van maken. En gewoon vertrouwen dat er altijd nieuwe ingevingen komen.

Digitale toegankelijkheid

Niet voor een kleine groep, maar voor iedereen. Medemenselijkheid, waar ik graag voor ga. En toch speel ik liever met woorden, stijl en onderwerpen. Met soms wat knuppels in hoenderhokken. Ook al schrijf ik dan niet inclusief en begrijpelijk.

Gebruiker en opdrachtgever

Als contentpro moet je de behoefte en het belang van de gebruiker altijd in het vizier houden. Maar de grootste voldoening haal ik uit doen wat de opdrachtgever me vraagt. Omdat het nu eenmaal fijn is om iemand met een rechtstreekse vraag te kunnen helpen. Het maakt m’n werk meer tastbaar, met een sterk gevoel van dienstbaarheid en productiviteit.

Mensen meekrijgen (1)

Er zijn heel veel soorten workshops en andere methodes om in een organisatie uit te leggen wat betere content betekent. En om mensen mee te krijgen met je denkwijze en aanpak. Maar eerlijk? Ik word al moe van het idee van mensen meekrijgen en een aanpak verantwoorden. Het impliceert weerstand. Heel begrijpelijk, maar ik heb geen zin om te leuren en sleuren. Graag of niet.

Mensen meekrijgen (2)

Ook zo leuk aan al die workshops en methodes: het is vaak met meerdere mensen tegelijk. En dat is nooit m’n ding geweest. Dus doe ik het niet. 1-op-1 vind ik het heerlijk om met je mee te denken en om je kritisch te bevragen. Maar geen groepen.

Dus wat nu?

Terug naar copywriting voor zzp’ers en mkb? Nee, die keuze heb ik al eerder gemaakt. Schrijven is een creatief proces en uitlaatklep, voor mij. Het voelt ongemakkelijk en onecht om dit in opdracht van anderen te doen.

Creatieve copy voor grotere organisaties of bureaus dan? Same story, daar doet de grootte of bekendheid van een bedrijf niets aan af.

En gewoon mezelf wat minder dun uitsmeren? Tja, kan. Maar volgens mij wringt de schoen op meer plekken.

Ik geloof nog steeds dat betere content en alles wat erbij hoort, belangrijk is. Zeker als je in een groter bedrijf of bijvoorbeeld voor een publieke organisatie werkt.

Maar zo overtuigd als ik ben van wat er nodig is voor ‘betere content’, zo duidelijk voel ik ook dat ik andere dingen of dingen anders wil doen. Kleinschaliger, creatiever, rechtstreekser, vrijblijvender. Ideeën heb ik al, aangevuld door ingevingen. Minder druk, meer Jeroen.

Dit uitspreken alleen al durf ik bevrijdend te noemen.